Eerste stage week
Door: Ellen
Blijf op de hoogte en volg Ellen
31 Oktober 2008 | Suriname, Paramaribo
Hee!!
Zo, het is donderdag avond en ik heb mijn eerste stage week er weeral opzitten!
De week is echt voorbij gevlogen, al was het maar een kort weekje van vier dagen. Toch heb ik van die vier dagen, twee dagen 12uur gewerkt! Tja, als ge u bevallingen wilt halen :)
Voor mensen die het niet moesten weten, wij moeten voor we afgestudeerd zijn 40 zelfverrichte bevallingen gedaan hebben, en daar moet dus voor gewerkt worden!
Ik had me eerlijk gezegd voor mijn eerste stage wat schrik laten aanpraten door andere studenten. En dan vooral over de manier waarop ze je behandelen. Ook had ik wat schrik dat ze de lat voor mij meteen vrij hoog zouden leggen. Pffff, ik heb er soms slecht van geslapen. Maar ik had me voorgenomen al die vooroordelen aan de kant te schuiven en alles maar op me te laten afkomen. Ik zou zelf ervaren dan hoe het er aan toe gaat op de verloskamer.
Maandag werd ik al meteen heel vriendelijk ontvangen door de zusters en werd ik nog eens aan iedereen voorgesteld. Ook kreeg ik nog eens een rondleiding op de gang. We begonnen met drie die maandag. Eva, een Nederlandse co-assistente; Vanessa, een Surinaamse werkstudente (een arts in haar opleiding) en ik.
Ik heb die dag vooral veeeeel gekeken en heeeeel veel indrukken opgedaan! Ja amai, kheb echt moeten kijken! Ik had geluk dat het een erg rustige dag was. Heb samen met de zuster een arbeid opgevolgd, de bevalling kunnen assisteren en de postpartum controles kunnen uitvoeren. Leerde ik samen met de zuster de dossiers kennen, en maakte ze me nog wat wegwijs op de dienst.
Pfff, het lastigste aan een eerste nieuwe stage dag/week is dat je nog nergens iets weet liggen en je steeds weer moet vragen van waar vind ik dit, of waar vind ik dat maar das overal zo hé.
De zuster vroeg me achteraf ook wat ik zelf van de eerst dag vond en of ik nog vragen had. Heel vriendelijk dus!!
Maar amai, toen ik die avond om mijn kamertje was moet ik toch even bekomen van alles. Zo veel indrukken! Das gewoon niet te beschrijven. Maar kheb ik mijn dagboek toch een poging gedaan :)
Het vreemdste vond ik toch wel de manier waarop ze met de vrouw omgaan: “Je luister niet naar wat ik zeg, je doet maar wat je wil. Zo kan ik je niet helpen! Als je niet gaat luisteren ben ik weg. Je moet doen wat ik zeg. Maar geen geluiden tijdens het persen, want dan wordt je moe en da gaat de baby niet snel komen!”
Ik vraag me wel af hoe ik zal omgaan met de vrouwen daar en of hoe de zusters van mij verwachten dat ik daar mee omga!
Verder worden de kinderen hier meteen na de geboorte gewassen in een kom met water. En nee, das zeker niet altijd warm water! Man man, en zo brut dat die omgaan met die kinderen! En nadien op de babykamer waar ze gewogen en gemeten worden, worden ze soms gewoon nog eens onder de kraan gehouden. En op die babykamer staat dan nog lekker de airco op ook. Ocharme die prutskes!!
En wanneer een vrouwe gehecht moet worden door de dokter, dan wordt dit ook pas gedaan wanneer de dokter daar tijd voor heeft. Al is dat de volgende ochtend pas!!
Na mijn eerste stage dag had ik echt nood aan verkoeling, dus ik meteen naar het zwembad. Maar er bleken zwemlessen te zijn en er kon dus niet gezwommen worden! Dat sloeg natuurlijk wel ff tegen. Op de terug weg nog even langs de chinees voor wasmiddel en wat eten. En mijn broekpak thuis al maar meteen in een sopje gezet, want bloed maakt vuile plekken!
De volgende dagen waren wat drukker. Na de eerste opname die gezien had, mocht ik de volgende opname’s zelfstandig doen. Wel moest ik natuurlijk nog heel wat dingen vragen! Over hoe ik de verslagjes moet schrijven, bellen of er bedden vrij zijn op de andere afdeling,…
De Surinaamse zusters zijn echt wel heel direct in hun communicatie! Da was wel even wennen, maar ik heb dat tot nu toe nog niet echt als probleem of moeilijk ervaren. Maar het is niet enkel tegen de vrouwen of de studenten dat ze zo doen, maar ook tegen elkaar se. Er gewoon eens even mee lachen lijkt mij tot nu toe de beste oplossing daarvoor :)
Dinsdag had ik een vrouw opgenomen met flinke weeën die erg angstig was. Ik probeerde haar zoveel mogelijk gerust te stellen en vertelde haar dat ik bij haar ging proberen te blijven tot na de bevalling. Dit stelde haar duidelijk wat op haar gemak. De ontsluiting op zich vorderde goed voor een eerste kindje. Maar de vrouw bleef erg angstig en huilering van schrik.
Iets na de middag mocht ik samen met die vroedvrouw een bevalling doen, nadat ik er eerst al met haar een had geassisteerd die morgen. Na de bevalling was ik nog bezig met het papier werk samen met de zuster wanneer de man van mijn angstige dame op de gang komt om te zeggen dat er wat bloed te zien was tussen haar benen. En de zuster zegt dat dit maar normaal is wanneer je een kindje verwacht, en werkt verder. Ik was bijna klaar mijn werkt en zou dan nog wel eens bij de vrouw langs gaan. Haar laatste vaginaal onderzoek was van een dik uurtje daarvoor en toen had ze 7cm. Maar opeens horen we geroep vanuit de verloskamer en een andere zuster gaat snel naar binnen om te kijken. En tussen mama’s benen ligt een hun dochtertje! Snel en ik haar eentje bevallen….
En de zusters maar lachen omdat ze gezegd hadden dat dit normaal is! En ik? Ik voelde me toch wel een beetje schuldig omdat ik de vrouw niet beter heb kunnen begeleiden. Ach ja. Soms gaat het gewoon heel snel hé…
Ook de volgende dagen nog zelfstandig een opname gedaan en wat arbeiden opgevolgd. En dan bleef het erg rustig tot een twee of drie uur, en tegen dan moeten ze plots allemaal bevallen natuurlijk! En dan kan het plots wel eens laat worden. Want dan wil je de bevalling nog doen natuurlijk, de vrouw wordt nog gewassen,er wordt nog opgeruimd en afgewassen, het papier werk moet gedaan worden, en wanneer een uur na de bevalling de controles goed zijn kan de vrouw naar de verkoever kamer gebracht worden. Hier blijven ze dan nog een paar uurtjes alvorens ze naar de afdeling gaan.
Maar amai, als ge daar die stapels papieren enzo ziet liggen dan beseft ge pas wat een luxe da is da wij gewoon alles in de computer kunnen intypen :)
Deze week ook al een reanimatie van een pasgeborenen gezien. Het was een moeilijke bevalling, want ze hadden het vacuüm al klaar gezet in de kamer. Er waren al erg veel mensen binnen in de verloskamer en vond het eerst wat ongepast om ook nog mee binnen te gaan kijken. Maar toen ik een zuster met de zuurstofbon zag aankomen ben ik toch maar mee naar binnen geglipt. Zo gek!! Hier moet een kind eerst al heel slecht geboren worden voor men de zuurstof gaat halen die ergens anders op een kamer staat. En ook de ambu moest nog genomen worden en in elkaar gezet worden toen het kind al geboren was!!!! Gelukkig begon het kind redelijk snel te ademen… Brrr, het haar op mijn armen kwam er recht van staan…
Toch heb ik op de afdeling vandaag wel een positiever verandering gezien!!!
In de spoelruimte waar we de afwas van de instrumenten doen, stonden tot vandaag de producten waarmee gepoetst wordt gewoon in een glazen bokaal. Ik had de eerste dagen ook geen idee wat er allemaal in die bokalen zat. Ik wist enkel dat het paarse product moest gebruiken. Die bokalen waren ook erg onhandig om vast te nemen wanneer je product nodig had. Maar vandaag werden die bokalen vervangen door plastieke flesjs met een dopje (zoals flesjes aquarius waarvan je het dopje terug kan induwen) met daarop mooi geschreven wat er in elk flesje zit. Ook veel praktischer in gebruik en veiliger…
Zou echt nog heel veel indrukken enzo kunnen vertellen van deze vier dagen… Maar hier moeten jullie het al maar even mee doen… Hehe!
Conclusie na 4 daagjes werken: drie bevallingen geassisteerd en vier bevallingen zelf gedaan…. Niet slecht hé ;-)
’s Avonds ga ik snel wat eten halen bij de chinees. Voor net iets meer dan €5 heb je daar een portie waar je echt wel 2 of 3 keer van eten… Das dus geen geld hé.
Nog een beetje typen voor school. En ik heb dit weekend ontdenkt dat ik nog een heel seizoen van Grey’s Anatomy op mijn laptop heb staan… Yeeee! Ik was op slag weer helemaal gelukkig toen ik dat ontdekte… Ideaal om nog een aflevering te kijken voor ik ga slapen. En met een seizoen van 25 afleveringen aan ongeveer 1 aflevering per dag, ben ik klaar met kijken wanneer de rest hier aankomt en ik mee naar ons huisje kan verhuizen! Ideaal dus…
Dit weekend ga ik voor het eerst op trip!
Ik werd de eerste dag wat opgevangen door Gust en Koenti, een koppel bevriend ondertussen met school die heel veel regelen hier voor de studenten. Gust is Nederlander, Koenti Surinaamse. Beiden zijn 65+, en nu op zaterdag gaan ze samen met heel hun clubje 60+’ers op uitstap… Hahaha! En Koenti vroeg me of ik geen zin had om mee te gaan!! Dus zei ik maar ja. Kan ik eens een stukje zien van het mooie Surinaamse land met de echte Surinaamse mensen.
Deze morgen (vrijdag ondertussen) met Gust en Koenti op bezoek geweest bij de districts commisaris, das zo wat de burgemeester van Paramaribo. Er werd zo wat verteld hoe je je hoort te gedragen in de stad en hoe nog wat over de veiligheid enzo. Het is verboden om stikjes te roken. Want ze hadden het al eens meegemaakt dat de narcotica brigage binnen was gevallen bij wat studenten... Haha, dat verhaal komt me bekend voor dacht ik bij mezelf.
En zondag ga ik samen met de meisjes van ortho op dolfijnentour, dolfijnen kijken :) Das een groep van acht meisjes die orthopedagogie studeren op Plantijn en die ook hier stage doen in Paramaribo. Vorig weekend ben ik ook met hen gaan eten en ben toen bij hen blijven logeren. Was echt gezellig toen!
Na het weekend volgt dus wel een volgend verslagje! EN, foto’s… Want ik weet dat heel veel onder jullie wachten tot mijn eerste foto’s verschijnen :)
Groetjes!!!!!
Zo, het is donderdag avond en ik heb mijn eerste stage week er weeral opzitten!
De week is echt voorbij gevlogen, al was het maar een kort weekje van vier dagen. Toch heb ik van die vier dagen, twee dagen 12uur gewerkt! Tja, als ge u bevallingen wilt halen :)
Voor mensen die het niet moesten weten, wij moeten voor we afgestudeerd zijn 40 zelfverrichte bevallingen gedaan hebben, en daar moet dus voor gewerkt worden!
Ik had me eerlijk gezegd voor mijn eerste stage wat schrik laten aanpraten door andere studenten. En dan vooral over de manier waarop ze je behandelen. Ook had ik wat schrik dat ze de lat voor mij meteen vrij hoog zouden leggen. Pffff, ik heb er soms slecht van geslapen. Maar ik had me voorgenomen al die vooroordelen aan de kant te schuiven en alles maar op me te laten afkomen. Ik zou zelf ervaren dan hoe het er aan toe gaat op de verloskamer.
Maandag werd ik al meteen heel vriendelijk ontvangen door de zusters en werd ik nog eens aan iedereen voorgesteld. Ook kreeg ik nog eens een rondleiding op de gang. We begonnen met drie die maandag. Eva, een Nederlandse co-assistente; Vanessa, een Surinaamse werkstudente (een arts in haar opleiding) en ik.
Ik heb die dag vooral veeeeel gekeken en heeeeel veel indrukken opgedaan! Ja amai, kheb echt moeten kijken! Ik had geluk dat het een erg rustige dag was. Heb samen met de zuster een arbeid opgevolgd, de bevalling kunnen assisteren en de postpartum controles kunnen uitvoeren. Leerde ik samen met de zuster de dossiers kennen, en maakte ze me nog wat wegwijs op de dienst.
Pfff, het lastigste aan een eerste nieuwe stage dag/week is dat je nog nergens iets weet liggen en je steeds weer moet vragen van waar vind ik dit, of waar vind ik dat maar das overal zo hé.
De zuster vroeg me achteraf ook wat ik zelf van de eerst dag vond en of ik nog vragen had. Heel vriendelijk dus!!
Maar amai, toen ik die avond om mijn kamertje was moet ik toch even bekomen van alles. Zo veel indrukken! Das gewoon niet te beschrijven. Maar kheb ik mijn dagboek toch een poging gedaan :)
Het vreemdste vond ik toch wel de manier waarop ze met de vrouw omgaan: “Je luister niet naar wat ik zeg, je doet maar wat je wil. Zo kan ik je niet helpen! Als je niet gaat luisteren ben ik weg. Je moet doen wat ik zeg. Maar geen geluiden tijdens het persen, want dan wordt je moe en da gaat de baby niet snel komen!”
Ik vraag me wel af hoe ik zal omgaan met de vrouwen daar en of hoe de zusters van mij verwachten dat ik daar mee omga!
Verder worden de kinderen hier meteen na de geboorte gewassen in een kom met water. En nee, das zeker niet altijd warm water! Man man, en zo brut dat die omgaan met die kinderen! En nadien op de babykamer waar ze gewogen en gemeten worden, worden ze soms gewoon nog eens onder de kraan gehouden. En op die babykamer staat dan nog lekker de airco op ook. Ocharme die prutskes!!
En wanneer een vrouwe gehecht moet worden door de dokter, dan wordt dit ook pas gedaan wanneer de dokter daar tijd voor heeft. Al is dat de volgende ochtend pas!!
Na mijn eerste stage dag had ik echt nood aan verkoeling, dus ik meteen naar het zwembad. Maar er bleken zwemlessen te zijn en er kon dus niet gezwommen worden! Dat sloeg natuurlijk wel ff tegen. Op de terug weg nog even langs de chinees voor wasmiddel en wat eten. En mijn broekpak thuis al maar meteen in een sopje gezet, want bloed maakt vuile plekken!
De volgende dagen waren wat drukker. Na de eerste opname die gezien had, mocht ik de volgende opname’s zelfstandig doen. Wel moest ik natuurlijk nog heel wat dingen vragen! Over hoe ik de verslagjes moet schrijven, bellen of er bedden vrij zijn op de andere afdeling,…
De Surinaamse zusters zijn echt wel heel direct in hun communicatie! Da was wel even wennen, maar ik heb dat tot nu toe nog niet echt als probleem of moeilijk ervaren. Maar het is niet enkel tegen de vrouwen of de studenten dat ze zo doen, maar ook tegen elkaar se. Er gewoon eens even mee lachen lijkt mij tot nu toe de beste oplossing daarvoor :)
Dinsdag had ik een vrouw opgenomen met flinke weeën die erg angstig was. Ik probeerde haar zoveel mogelijk gerust te stellen en vertelde haar dat ik bij haar ging proberen te blijven tot na de bevalling. Dit stelde haar duidelijk wat op haar gemak. De ontsluiting op zich vorderde goed voor een eerste kindje. Maar de vrouw bleef erg angstig en huilering van schrik.
Iets na de middag mocht ik samen met die vroedvrouw een bevalling doen, nadat ik er eerst al met haar een had geassisteerd die morgen. Na de bevalling was ik nog bezig met het papier werk samen met de zuster wanneer de man van mijn angstige dame op de gang komt om te zeggen dat er wat bloed te zien was tussen haar benen. En de zuster zegt dat dit maar normaal is wanneer je een kindje verwacht, en werkt verder. Ik was bijna klaar mijn werkt en zou dan nog wel eens bij de vrouw langs gaan. Haar laatste vaginaal onderzoek was van een dik uurtje daarvoor en toen had ze 7cm. Maar opeens horen we geroep vanuit de verloskamer en een andere zuster gaat snel naar binnen om te kijken. En tussen mama’s benen ligt een hun dochtertje! Snel en ik haar eentje bevallen….
En de zusters maar lachen omdat ze gezegd hadden dat dit normaal is! En ik? Ik voelde me toch wel een beetje schuldig omdat ik de vrouw niet beter heb kunnen begeleiden. Ach ja. Soms gaat het gewoon heel snel hé…
Ook de volgende dagen nog zelfstandig een opname gedaan en wat arbeiden opgevolgd. En dan bleef het erg rustig tot een twee of drie uur, en tegen dan moeten ze plots allemaal bevallen natuurlijk! En dan kan het plots wel eens laat worden. Want dan wil je de bevalling nog doen natuurlijk, de vrouw wordt nog gewassen,er wordt nog opgeruimd en afgewassen, het papier werk moet gedaan worden, en wanneer een uur na de bevalling de controles goed zijn kan de vrouw naar de verkoever kamer gebracht worden. Hier blijven ze dan nog een paar uurtjes alvorens ze naar de afdeling gaan.
Maar amai, als ge daar die stapels papieren enzo ziet liggen dan beseft ge pas wat een luxe da is da wij gewoon alles in de computer kunnen intypen :)
Deze week ook al een reanimatie van een pasgeborenen gezien. Het was een moeilijke bevalling, want ze hadden het vacuüm al klaar gezet in de kamer. Er waren al erg veel mensen binnen in de verloskamer en vond het eerst wat ongepast om ook nog mee binnen te gaan kijken. Maar toen ik een zuster met de zuurstofbon zag aankomen ben ik toch maar mee naar binnen geglipt. Zo gek!! Hier moet een kind eerst al heel slecht geboren worden voor men de zuurstof gaat halen die ergens anders op een kamer staat. En ook de ambu moest nog genomen worden en in elkaar gezet worden toen het kind al geboren was!!!! Gelukkig begon het kind redelijk snel te ademen… Brrr, het haar op mijn armen kwam er recht van staan…
Toch heb ik op de afdeling vandaag wel een positiever verandering gezien!!!
In de spoelruimte waar we de afwas van de instrumenten doen, stonden tot vandaag de producten waarmee gepoetst wordt gewoon in een glazen bokaal. Ik had de eerste dagen ook geen idee wat er allemaal in die bokalen zat. Ik wist enkel dat het paarse product moest gebruiken. Die bokalen waren ook erg onhandig om vast te nemen wanneer je product nodig had. Maar vandaag werden die bokalen vervangen door plastieke flesjs met een dopje (zoals flesjes aquarius waarvan je het dopje terug kan induwen) met daarop mooi geschreven wat er in elk flesje zit. Ook veel praktischer in gebruik en veiliger…
Zou echt nog heel veel indrukken enzo kunnen vertellen van deze vier dagen… Maar hier moeten jullie het al maar even mee doen… Hehe!
Conclusie na 4 daagjes werken: drie bevallingen geassisteerd en vier bevallingen zelf gedaan…. Niet slecht hé ;-)
’s Avonds ga ik snel wat eten halen bij de chinees. Voor net iets meer dan €5 heb je daar een portie waar je echt wel 2 of 3 keer van eten… Das dus geen geld hé.
Nog een beetje typen voor school. En ik heb dit weekend ontdenkt dat ik nog een heel seizoen van Grey’s Anatomy op mijn laptop heb staan… Yeeee! Ik was op slag weer helemaal gelukkig toen ik dat ontdekte… Ideaal om nog een aflevering te kijken voor ik ga slapen. En met een seizoen van 25 afleveringen aan ongeveer 1 aflevering per dag, ben ik klaar met kijken wanneer de rest hier aankomt en ik mee naar ons huisje kan verhuizen! Ideaal dus…
Dit weekend ga ik voor het eerst op trip!
Ik werd de eerste dag wat opgevangen door Gust en Koenti, een koppel bevriend ondertussen met school die heel veel regelen hier voor de studenten. Gust is Nederlander, Koenti Surinaamse. Beiden zijn 65+, en nu op zaterdag gaan ze samen met heel hun clubje 60+’ers op uitstap… Hahaha! En Koenti vroeg me of ik geen zin had om mee te gaan!! Dus zei ik maar ja. Kan ik eens een stukje zien van het mooie Surinaamse land met de echte Surinaamse mensen.
Deze morgen (vrijdag ondertussen) met Gust en Koenti op bezoek geweest bij de districts commisaris, das zo wat de burgemeester van Paramaribo. Er werd zo wat verteld hoe je je hoort te gedragen in de stad en hoe nog wat over de veiligheid enzo. Het is verboden om stikjes te roken. Want ze hadden het al eens meegemaakt dat de narcotica brigage binnen was gevallen bij wat studenten... Haha, dat verhaal komt me bekend voor dacht ik bij mezelf.
En zondag ga ik samen met de meisjes van ortho op dolfijnentour, dolfijnen kijken :) Das een groep van acht meisjes die orthopedagogie studeren op Plantijn en die ook hier stage doen in Paramaribo. Vorig weekend ben ik ook met hen gaan eten en ben toen bij hen blijven logeren. Was echt gezellig toen!
Na het weekend volgt dus wel een volgend verslagje! EN, foto’s… Want ik weet dat heel veel onder jullie wachten tot mijn eerste foto’s verschijnen :)
Groetjes!!!!!
-
31 Oktober 2008 - 16:28
Mieke:
Leuk om 't verslag te lezen van je eerste stageweek! En of dat die al bewogen was zeg ... Geniet van't weekend van je uitstapje met de "okra" en zondag dolfijnen spotten ... graaf! :-)
Grtz! Mieke -
31 Oktober 2008 - 20:15
Petra Uit Loenhout:
Hi Ellen!
Fijn om het verslagje van je eerste stageweekje te lezen! Wat een andere wereld he! Echt wel een unieke ervaring zeg.
Hihi, moest ook wel lachen bij die waarschuwing van die burgemeester. Zo zie je maar, ze zijn ons puffend lamaatje en haar stage-vriendinnen daar nog altijd niet vergeten dus! ;O)
Ellen, geniet er nog maar heel hard van ! Want hier gaat alles zijn gewone gangetje... Dus niet veel speciaals.
't Is hier nu al bere-koud, zelfs mijn handschoenen al terug moeten boven halen!
Xie,
Petra X ! -
01 November 2008 - 09:20
Sanne:
Hooii Ellen!!
Echt super om jou verhalen te lezen, ik heb er al zooooveeeeeel zin in :)
Zeker als je zegt dat je op dolfijnentour gaat, man man!!
Nog maar 22 dagen en we zijn er al seg, zo spannend!
Heb je ons huisje eigenlijk al kunnen zien? Of weet je waar het is?
Geniet er daar nog van hé!
Doeeiixxx -
01 November 2008 - 16:14
Liset:
Hee Ellen!
Wat fijn da je zo goed bent opgevangen door de zusters (gewoon maar beleven die zusters haha, is idd 't beste!) en al zoveel bevallingen in je eerste week hebt kunnen doen! Geweldig!
Veel plezier met je uitjes! Bij Rehannah tours kan je ook veel voordelige tripjes maken (www.rehanatours.com, ze zit in de vergeetmeniet straat, vlakbij 't zhs!, kan je ook zo aansluiten bij al bestaande tours).
Liefs Liset
ps ga je nog mee met de RGD???? -
02 November 2008 - 16:06
Tim Aerts:
hej.
keb eens een vraagje. je staat mee op een foto die gust getrokken heeft van een woonst in de Frans halsstraat.
is da huisje ok?
mailt me maar na tim.aerts@antwerpen.be -
02 November 2008 - 16:16
Tinne VD:
Hey Ellen!!
Net al je verslagjes gelezen...
Leuk leuk dat je ons zo op de hoogte houdt!
Het wordt ongetwijfeld een onvergetelijke ervaring. Alle begin is moeilijk, vaak slikken om wat daar allemaal op je afkomt... zo nieuw, zo anders als hier, maar het gaat zeker nog allemaal loslopen!!
Dus, geniet ervan, maak er het beste van, want dat verdien je wel!!
We blijven je volgen he!!
Dikke knuffel
Tinne
-
03 November 2008 - 11:36
Nadine:
heey!
Leuk om zo al je verhalen te lezen! En gelijk al zo druk bezig op je stage! Dat helpt je zeker ook wel met wenen aan suriname!
Ben zeker jaloers op je dolfijnentripje.. Hebben ze in suriname geen interieurarchitecten nodig?? haha!
Heel veel plezier daar en ben benieuwd naar je foto's!
xx nadine -
03 November 2008 - 17:08
Marijke:
Hé Ellen,
Elke keer spannend om je avonturen te lezen! Want hier in Loenhout gaat alles zijn gewone gangetje...De puffende lama's wonnen dit weekend in de raap (tombola-avond) wel twee zonnenhoedjes (Kben er zeker van dat jij die nu beter kan gebruiken als wij hier) al een geluk wonnen we ook nog nen vrieskrabber voor den auto ;-) Was wel geestig!
Kwens je nog super veel succes daar! Dikke knuffel
Marijke -
03 November 2008 - 17:58
Kristen:
en niet te vergeten: we wonnen ook een BBQ-set! :-)
Proficiat met je vier bevallingen! Echt tof dat je stage zo goed meevalt! Aan verhalen (zowel over je stage als over je weekends) ga je duidelijk geen gebrek hebben!
Hier in Braken alles dik inorde, heb juist mijn eerste werkdag achter de rug. Die is me ook voor 100 procent mee gevallen! Op het eerste gezicht lijken het me heel toffe collega's en donderdag gaan we al een dagje naar de zoo als teambuilding!
Heel veel groetjes,
Kristen xxx -
04 November 2008 - 12:35
Heidi:
Hoi Ellen,
Amai seg, kei toffe verhalen van jou. Ik kom regelmatig piepen hier of je al nieuwe verslagjes gepost hebt. Vind het tof om je zo te volgen tijdens je stageperiode. Ben ook wel benieuwd naar je foto's. Blijkbaar doe je dat daar heel goed. Geniet er maar van !
Vele groetjes,
Heidi (ex-collega van je mama) -
04 November 2008 - 21:00
Ellen Van Looveren :
Hé naamgenootje,
Ben toch ook eens komen piepen om te zien wat je allemaal meemaakt en ... amaai dat is echt wel de moeite! Geniet er met volle teugen van, 't zal in elk geval een onvergetelijk avontuur zijn!
Hopelijk heb je ondertussen nog een paar kindjes op de wereld gezet zodat je snel aan voldoende bevallingen komt om me volgend jaar te vergezellen in het superleuke (tja soms ook al wel eens wat minder, maar ja da hoort erbij)beroep van verpleeg- en vroedkundige :-)
Ik merk wel dat je het echt naar je zin hebt en blijkbaar aan sociale contacten ook geen gebrek, maar ik had niks anders verwacht ;-)
Geniet ervan en ik kom binnenkort nog eens piepen naar je avonturen.
X Ellen
ps : twas leuk in bobbejaanland, we zijn uiteindelijk met 13 man geweest, want ja, voor de meeste wast gewoon werkendag. Ik weet niet exact wanneer je terugkomt, maar moest je terug int regenachtige belgië zijn tegen dan: alvast een datum om te noteren : 21 februari 2009 het onmisbare marsweg teerfeest ! -
05 November 2008 - 09:22
Annelies Schrauwen:
Heyhey,
oh wat klinkt het allemaal al leuk!Geniet er maar super hard van want het gaat voorbij vliegen!En je mist hier niet veel want het is al3dagen triest weer :(..
Hou je goed hè mateke!
Groetje van je kapstertje ;) -
05 November 2008 - 14:52
Sanne:
Elleeeeeeeeeeeeeeeeen
WIJ WILLEN FOTO'S ZIEN!!! -
05 November 2008 - 21:00
Sanne Zusje:
Hee Ellen,
Hoe gaat het daar nog?
De dolfijnen kunnen zien dit weekend?
Ik ben ook zeer benieuwd naar je foto's!!!
Uitgebreide verhalen van hier krijg je nog wel eens in een mailtje van me!
Voor de rest, was heel leuk je vrijdag te zien en te horen via webcam :)
Laat maar weten wanneer je daar nog eens zit in dat internetcafé hé!
Nog veel plezier daar,
bye xxx Sanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
